شبیه‌سازی
واقع‌گرای رایانه‌ای امروزه بیش‌تر از همه به کار عرصه‌هایی می‌آید که
ساخت نمونه‌ی واقعی امری زمان‌بر و هزینه‌بر باشد. مثلا در ساخت فیلم‌های
سینمایی تخیلی که اصلا عرصه رشد این صنعت هم به حساب می‌آید و طبعا بدون
این شبیه‌سازی‌ها ساخت دکورها و تجسم تخیل‌های بی حد و مرز سینماگران با
حد و مرز و محدودیت بالایی روبه‌رو می‌شود. معماری نیز به دلیل این‌که
محصولی بزرگ‌تر از ابعاد انسان دارد و تا پیش از ساخته‌شدن هیچ نمونه کوچکی
نمی‌تواند تصویر عینی روشنی از نتیجه به کارفرما بدهد، یکی از عرصه‌های
مهم کاربرد این شبیه‌سازی‌هاست.
اگرچه شبیه‌سازی‌های
واقع‌گرا فرصت فهم بهتر آینده‌ی هنوز ساخته نشده در معماری را به مخاطب و
به خصوص کارفرمای تصمیم‌گیرنده می‌دهد اما به همان میزان نیز می‌تواند
افسون‌گر و دروزغ‌پرداز باشد و تصوری واقعی از آینده‌ای خیالی را برای
مخاطب ایجاد کند. حتی با کمال تاسف اساتید دانش‌گاهی معماری نیز به شدت تحت
تاثیر این شبیه‌سازی‌ها هستند و به جای آن‌که به درک معمارانه و
استادانه‌ی خود تکیه کنند مانند مردم عوام به تصاویر زیباتر و پررنگ و
لعاب‌تر ارزش بالاتری می‌دهند. به این ترتیب این بازنمود‌های واقع‌گرایانه
را باید نوعی فرصت و تهدید توامان دانست.
در این پست ۵۰ بازنمود
واقع‌گرایانه‌ی معماری را که در ۲۰۱۳ ترسایی جزو برترین‌های فضای وب بودند
منتشر می‌کنیم. برای دوستانی که تا این‌جای کار متوجه نشدند داریم در مورد
چه چیزی حرف می‌زنیم می‌گویم: این تصاویر واقعی نیستند!
